falenica.pl

Być możę osąd p. Janiny jest krzywdzący dla obecnej i poprzednich kadencji wolnego Wawra, ale też trudno jednoznacznie stwierdzić, że Aleksandrów otrzymał coś więcej niż dwa autobusy ( teraz jest ciut lepiej).
Cały czas wydaje się, że czas Aleksandrowa, jako tej „perły Wawra” jeszcze nie nadszedł, a po zaproponowanych zmianach przez Krzysztofa, będę jednym z pierwszych, który postawi kosę na sztorc z okrzykiem „Wara!” - Chyba, że "ojciec chrzestny" tych zmian mnie przekona…

**
Cena, jaką Aleksandrów płaci za swoją stołeczność wydaje się być cały czas wysoka - wodociągi to porażka, która przynajmniej niektórych będzie kosztowała od 4 do 8 razy więcej niż płatników KRUS-u, a szamba puszczą nas z torbami do czasu, gdy dotrze ( o ile dotrze) kanalizacja. Drogi pozbawione chodników i brak normalnej siatki ulic ( mieszkańcy Wiązowskiej jakby nie jechali, muszą kierować się w kierunku nieutwardzonej Podkowy).
*
Owszem, nie chcemy pamiętać, że alternatywą byłoby przeprawianie się przez las do Wiązownej, jako ośrodka władzy, zdrowia i kultury, chociaż dla wsi Aleksandrów - wodociągi za darmo i kanalizacja za prawie darmo byłyby w naszym zasięgu.
Ludzie podejmujący decyzję o zasiedlaniu tych rubieży Wawra i samej stolicy często podejmują tę decyzję emocjonalnie – zwykle towarzyszy im zachwyt okolicą, bliskość lasu ( będzie się dramatycznie kurczył), przestrzenią swojej działki i powietrzem. Często kolonizujemy tereny dziewicze nie do końca zdając sobie sprawę, że nasze sąsiedztwo w ciągu najbliższych lat może się drastycznie zmienić, a za płotem wyrośnie nie jeden dom, ale kilkanaście segmentów, albo powstanie jakiś „platynowy zakątek”. Gdy lato się kończy, nadciąga jesień lub trwa taka zima, jak teraz okazuje się, że przypominamy sobie słowa zawistnych przyjaciół ( mieszkają w blokach lub na „kupie” w pogrodzonych osiedlach), że takie miejsce jak tu jest najlepsze do mieszkania latem i najgorsze zimą.
*
Z jednej strony chcielibyśmy powrócić do czasu dzieciństwa spędzanego na wsi, z drugiej przyzwyczailiśmy się do pewnych blokowych standardów. Gdy przychodzą na świat dzieci i gdy chorują - najważniejszą sprawą jest dostać się do lekarza specjalisty, albo na serię zabiegów do szpitala na Niekłańskiej, które trwają dzień w dzień przez 2 lub 3 tygodnie.
Gdy pojawia się obowiązek szkolny to najważniejsze jest odstawienie dzieciaków do szkoły na godz. 8.00. Dziś, gdy obowiązują rankingi i trwa wyścig szczurów, rzadko bywa, że dzieciaki chodzą do szkól położonych najbliżej i mało kto zdecydowałby się puścić dziecko z Aleksandrowa do szkoły przez las 2, 5 km, bo pamięć o tragedii sprzed lat pozostaje cały czas w pamięci mieszkających tu ludzi.
Biorąc te oczywistości pod uwagę, należy pamiętać jeszcze o jednej – podstawowym zadaniem każdego dorosłego człowieka, który założył rodzinę jest jej utrzymanie, co przy odrobinie szczęścia i woli szefów nie koliduje z porannym odstawianiem młodzieży do szkól, ale powroty muszą już nasze pociechy realizować samodzielnie, co też oznacza, że naszą intencją jest, aby czas ich powrotu do domu był jak najkrótszy.
Nie wszyscy ( chociaż nasi włodarze uważają, że tak byłoby najlepiej) posiadają dwa samochody, nie wszyscy też mogą rano odwieźć swoje pociechy, zwłaszcza gdy te idą na późniejszą godzinę, a to oznacza, że dobro dzieciaków przy majstrowaniu przy komunikacji zbiorowej jest najważniejsze.
*
A jeśli tak, to przyjrzyjmy się komunikacji w A.
Autobus 115 razem ze 142 zawiezie nas na Bartoszycką, potem jedni pojadą na Poezji, drudzy mogą dotrzeć na Wilgi i Bajkową.
Jednak szybsze dotarcie niż 115 daje nam minibus 213 – jedzie niejako pod prąd omijając wąskie gardła w Falenicy i Miedzeszynie, jednak nie zabiera dzieciaków od strony Podkowy.
Oddanie autobusu 142 można poddać dyskusji tylko w jednym wypadku, że obecnie jeżdżący 213 nic nie straci ze swoich walorów i dodatkowo zabierze uczniów, którzy nie chcą jechać 115, bo to obarczone jest dużym ryzykiem spóźnienia do szkól w R.
Jeżeli w tym proponowanym przez rewolucjonistów szaleństwie widać metodę, to jest ona cały czas mało przekonywująca, chociaż cień linii otwockiej jest tu bardzo widoczny – każdy autobus przekraczający linię torów raz to już ryzyko zawalenia „czaso-kursu”, a gdy to robi dwa, albo trzy razy to już jest wielkie nieporozumienie i ZTM chciałby to zmienić, ale w ten sposób zrobi nam tylko „kuku”.
Tym bardziej, że świat nie kończy się ani w Falenicy, ani w Radości. Wszystkie teatry, prawie wszystkie kina i wszystkie muzea położone są po TAMTEJ stronie Wisły. Oprócz tego młodość ma swoje prawa i musi się wyszumieć, stąd pytanie jak młodzi ludzie i jak długo będą STAMTĄD wracać po tych zmianach?
*
Ostatnia kwestia pozostaje ciągle ta sama – czy po to Wawer utwardza ulice, aby autobusy jeździły stadami ciągle jednymi ciągami? Ale też - wprowadzenie autobusu na Potockich nie może oznaczać, że gdzie indziej ten autobus zniknie.
Jeśli ma się żyć lepiej, to wszystkim. Chyba, że to hasło już nie jest modne.
521 tylko do ronda Wiatraczna, a potem?
Tramwaj, do którego nie można się dostać od Grenadierów?
To może pociąg? Jak przyjedzie obskurny i stary to i tak nie zawiezie nas na Służewiec do zagłębia białych kołnierzyków ( Tak, wiem koniec 2011 w trybie przypuszczającym)
Nie sztuką jest majstrować, sztuką jest pokazać ludziom zalety tych zmian.
Ja ich ciągle nie widzę.
j.