W dobie kryzysów: zaufania, finansów i gospodarki dopadł nas jeszcze kryzys wartości.
Nasi rządzący starają się jak mogą, żeby widma wymienionych kryzysów rozwiać, przede wszystkim nad swoimi głowami. Jedni przepraszają za mamy, drudzy liczą konkubiny, kolejni sprawdzają udziały i akcje w swoich portfelach.
*
Wszystkim nam - zasiadającym w fotelach przed telewizorami, wszystkim nam - kupującym ( jeszcze) codzienne gazety pozostaje zadać pytania fundamentalne - o wartości, wymienione w tytule tego „felietonu”.
*
Jeszcze osiemdziesiąt kilka procent z nas deklaruje przywiązanie do wiary przodków wykazując coraz to większą tolerancję dla kochanek, konkubin i rozwodów.
Myślę, że gdyby tak na niedzielnych Mszach bywali tylko ci, którzy nie oddzielają wiary w Boga od nakazów Kościoła to nasze świątynie zionęłyby pustką.
*
Nie jest dobrze, aby do polityki szli nieudacznicy lub „golcy”. Ale nie jest też dobrze, aby ci, którzy stanowią prawo korzystali potem z intratnych kontraktów wygrywanych przez ich firmy lub firmy, w których są członkami rad nadzorczych. Idąc dalej – nie jest dobrze, aby hamulcowym średnio-powierzchniowego handlu był radny, który prowadzi sklep i stoi na czele stowarzyszenia kupców i sklepikarzy. Nie jest dobrze, jeśli o planie zagospodarowania decydują ludzie, którzy są właścicielami gruntów, których te plany dotyczą. Honor nakazywałby, aby w tych sytuacjach posłowie, senatorowie lub radni nie zajmowali miejsc w komisjach, nie opracowywali uchwał i nie stanowili prawa w materii, która bezpośrednio ich dotyczy.
*
A ojczyzna? Cóż to jest zdają się pytać bohaterowie pierwszych stron gazet. W końcu liczy się to, co mam, czego udało mi się „dochrapać”, a reszta niech sobie radzi.
Ojczyzna to 3 maja i 11 listopada, to wieńce i defilady. Czy aby na pewno?
*
Gdzie, zatem szukać Boga, honoru i ojczyzny? Już chyba tylko na sztandarach.
**
Rychu