Opowieść 1 – Dlaczego?
Dość często powołujemy się na f.pl na brak kapitału społecznego, chociaż on funkcjonuje.
Niestety ostatnie 200 lat historii Polski - sinusoida wychodzenia z biedy tylko po to, aby po chwili znów się w niej znaleźć, czy to za sprawą kolejnej wojny, czy ucisku ideologicznego sprawiła, że do perfekcji mamy opanowaną formę kapitału społecznego przynależną dla społeczeństw, w których byt określa świadomość.
Zaczniemy nietypowo, bo od fragmentu wpisu, którego autorem jest Grzegorz Kosson…
**
„Dlaczego łatwiej jest mi zdobyć adres jednego z najbogatszych Amerykanów z listy Forbes niż połączyć się i chwilę porozmawiać z dyrektorem marketingu w podrzędnej polskiej firmie?
Dlaczego ludzie na ulicy tak mało uśmiechają się do obcych? Dlaczego kierowcy nie przepuszczają pieszych? Dlaczego tak trudno jest mi włączyć się do ruchu?
Dlaczego nie rozmawiamy ze sobą w windzie i nie witamy się z sąsiadami?
*
Lista sytuacji jest długa. Ten niespotykany nigdzie na świecie poziom agresji w sieci na forach i różnych forum, w anonimowych podpisach i opiniach.
Każdy z nas ma chyba takie doświadczenia, ale nie chodzi o ich wymienianie, a bardziej o długoterminowe i strategiczne konsekwencje.
*
Kapitał społeczny to bolączka odczuwana w codziennym życiu. Obniża, jakość relacji i codziennego życia. Ale to też ogromny hamulcowy tego kraju. Z niskiego kapitału społecznego wynika poziom zabezpieczania umów tak krępujących biznes, biurokracja, trudne do spełnienia wymogi.
*
Jak można wykonać cywilizacyjny skok, gdy boisz się skoczyć, bo ktoś inny może ci przebiec drogę, albo sypnąć piaskiem w oczy, gdy się rozpędzasz, ale nawet do głowy ci nie przyjdzie, żeby skok się udał to musicie skoczyć razem?
*
Jeśli po przeczytaniu tego wpisu ktoś poprosi cię o pomoc, to pomóż mu.
Gdy jadąc samochodem zobaczysz przerażonych pieszych bojących się wejść na pasy to zatrzymaj się i ich przepuść.
Jeśli ktoś na ulicy uśmiechnie się do ciebie to odwzajemnij ten uśmiech.
*
Zrób to dla mnie, dla siebie, dla nas, by nasza codzienność była, choć troszkę przyjemniejsza.”
**
Dzisiejszy poranek - godz. 7.40, Zagórzańska kierunek Izbicka. Z ul. Choinkowej wyjeżdża służbowy opel. Kojarzę samochód i dom, nie kojarzę użytkownika - jedzie przede mną. Na Izbickiej odbijam w kierunku Wilgi pod szkołę, potem próbuję włączyć się do ruchu na Patriotów w kierunku Międzylesia. Gdyby nie poranny wypadek w Miedzeszynie, opel byłby już daleko z przodu, jednak spotykamy się na tym skrzyżowaniu – wpuszcza mnie przed siebie – macham ręką.
Miło, jeśli robi to zawsze. Miło, jeśli zadział tu odruch „sąsiedzki”.
Ta sytuacja sprawia, że czuję się zobowiązany wpuścić kogoś następnego.
*
Zdjęcie i fragment postu pochodzi ze strony: /brandsandpeople.blogspot.com
**
Ryszard Rychu Schabowski